AMSTERDAM – Ze heeft iets met littekens, of zoals vaak mooi wordt gezegd, met ontsieringen. “Als beeldend kunstenaar met een voorliefde voor het maken van sieraden vond ik dat woord alleen alles in zich hebben om iets mee te doen. Littekens zijn intrigerend, stoer ook soms, niet iets om je voor te schamen en dus ook niet ontsierend”, vertelt Petra Hartman. In 1997 ontstond vanuit die gedachte haar inmiddels bekende project ‘Het ontsierde lichaam’, waarbij ze met kijkdozen de aandacht heel intiem naar beschadigingen bij mensen trok. Haar nieuwe kunstproject ‘BloedMooieMeiden’ doet net zoiets, alleen dan een stuk openlijker.
Vijf meisjes met littekens en een daarbij behorend aangrijpend persoonlijk verhaal stonden model voor de objecten die tot en met 12 november in het Coda Museum in Apeldoorn te zien zijn. “De sieraden die ik voor hen ontwierp, vestigen juist de aandacht op de beschadigingen en verwondingen in plaats van ze te verhullen. BloedMooi betekent in dit project dan ook dat het letsel het onderwerp is: de wond wordt getooid.” De kunstenares hoopt dat de meiden, de meeste uit de omgeving van haar opgroeiende dochter, door haar sieraden de schoonheid en de rijkdom van hun littekens kunnen ervaren als iets om trots op te zijn. De modellen, in de leeftijd van elf tot zeventien jaar, werden voor het project prachtig opgemaakt en met het sieraad van Petra Hartman gefotografeerd. De foto’s zijn vervolgens levensgroot afgedrukt en weer bewerkt tot reuzensieraad. Het meisje Robin bijvoorbeeld verwondde zich aan een punt van een kapotte glazen tafel met als resultaat een groot litteken op de kuit van haar rechterbeen. Petra Hartman maakte voor haar een sieraad waarin het litteken een bijzondere, haast centrale plaats inneemt. De glazen piramide, met grote krachtige punten, op de achtergrond verwijst naar het ongeluk. De veelkleurige glazen kralen verbeelden als het ware een explosie.
De soms aangrijpende verhalen achter de BloedMooie Meiden zijn overigens door hun moeders opgeschreven en te vinden naast de objecten. Zo is er een meisje dat haar arm verbrijzelde bij een busongeluk en de geadopteerde donkere schoonheid Jarah met verwondingen in haar gezicht. Ook het object waarin het meisje dat door toedoen van een stofwisselingsziekte haar benen mist, is bijzonder. Het ijzeren frame dat Petra voor haar maakte doet denken aan een zeemeerminstaart. De schoentjes die rond haar foto met zonnebloemlijst hangen, zijn de schoentjes die zij nooit zal kunnen dragen. ” Het is een zonnig ontwerp, omdat zij ook heel optimistisch in het leven staat. Het sieraad heet dan ook ‘I’m walking on sunshine’.
